Afscheid genomen van mijn oma

vorig jaar zo rond kerst kreeg mijn oma een epeleptische aanval wat ze nog nooit eerder had gehad

direct naar het ziekenhuis gebracht en toen bleek

dat ze 7 tumoren in haar hersenen had en dat ze ook nog eens longkanker heeft

na nog een aantal testen bleek het ook al uitgezaaid te zijn naar haar

bijnieren ze is toen 5 dagen achter elkaar bestraald

en heeft in iedergeval de groei geremt

en paar maanden geleden kregen we te horen dat ze niks

meer konden doen

ze krijgt nog steeds medicijnen maar dat is eigelijk

meer voor de pijn en voor het dementeren want ook daar heeft ze erg last van

voor dat wij naar duitsland gingen kregen we te horen dat ze

niet meer wilde dat ze nu eerst een vrolijkheid serum kreeg en als ze

dan nog steeds niet meer verder wilde dan zouden ze haar in een

coma brengen en dan zou het niet meer dan 2 weken duren voordat het

lichaam van mijn oma er mee ophoud

ze heeft het serum gehad en ineens ging het niet meer goed

we kregen dus zondag voor dat we weggingen uit duitsland een telefoontje van mijn vader

(het is zijn moeder namelijk en was daarom ook niet mee gegaan)

dat het nu echt fout ging en dat het nu niet lang meer zou duren

wij racen naar huis we zijn verdomme (sorry dat ik vloek hoor)

800 km ervandaan eenmaal thuis gekomen was het stabiel

maar de dokter had al gezegt het duurt niet lang meer

gisteren moest mijn vriend werken dus kon niet eerder dan in de avond

want ik wilde niet dan onze dochter haar zo slecht zou zien

samen met mijn moeder en zusje en broertje ernaar toe gegaan

en ik schrok gewoon dat ik binnen kwam ze ligt maar in bed kan niet

meer eten drinken poepen plassen of zelfs haar hand optillen gaat niet meer

ze slaapt de hele dag en kan eigelijk bijna niet meer praten toen ze ff bij kwam

wat de eerste keer was die dag herkende ze ons en zei ze dag lieverds

dat brak zo me hart ik heb echt de hele avond lopen huilen

en toen moesten we weg wetende dat dit waarschijnlijk de laatste keer is

dat wij haar zouden zien dat was zo moeilijk we gaven haar 1 voor 1een dikke kus

en telkens als we wegliepen om weg te gaan kon ik niet weglopen en ben

dus drie keer terug gelopen om haar nog 1 keer een kus te geven de

arts had gezegt dat ze waarschijlijk de nacht niet zou halen maar tot op heden

leeft ze nog maar het zal niet lang meer duren voor

haar is het beter dat het snel over is maar voor ons niet

sorry dat ik jullie hiermee lastig val

maar ik moet het even van me afschrijven was ik net gestopt met huilen

voor dat ik dit begon te schrijven zit ik nu weer te huilen